Bijschildklierafwijkingen en problemen door bijschildklieren
De meeste mensen hebben vier klieren ter grootte van een rijstkorrel, beter bekend als de bijschildklieren. Deze bevinden zich achter de schildklier in de hals. De namen "schildklier" en "bijschildklier" lijken op elkaar maar zijn toch anders. De bijschildklieren maken namelijk het bijschildklierhormoon aan, wat nodig is voor een goede balans van calcium en fosfor in het lichaam. Af en toe geraakt dit evenwicht verstoord door een probleem met de bijschildklier(en), wat tal van gezondheidsproblemen veroorzaakt.
Oorzaken problemen met bijschildklieren
De bijschildklieren maken mogelijk door een onderliggende aandoening, een infectie, een goedaardige of kwaadaardige tumor, medicatiegebruik of andere omgevingsfactoren te veel of te weinig hormoon aan, wat leidt tot een verstoord evenwicht.
Te veel productie van bijschildklierhormonen
Te veel afscheiding van het parathyreoïd hormoon (bijschildklierhormoon), leidt tot hyperparathyreoïdie, wat resulteert in een verhoogd calciumgehalte in het bloed. Deze toestand is te wijten aan oorzaken in alsook buiten de bijschildklier.
Te weinig productie van bijschildklierhormonen
Onvoldoende productie van bijschildklierhormoon veroorzaakt hypoparathyreoïdie. Hierbij is het calciumgehalte verlaagd, maar het fosforgehalte wel verhoogd in het bloed. Oorzaken zijn onder andere schade aan de klieren, endocriene stoornissen of genetische aandoeningen.
Symptomen van bijschildklieraandoening
Wanneer de bijschildklier overactief of te weinig actief is, veroorzaakt dit zeer variabele symptomenreeks als gevolg van een verhoogd of verlaagd calciumgehalte in het bloed. Enkele voorbeelden van symptomen omvatten nierstenen, vermoeidheid, buikpijn, obstipatie, vaker plassen, broze nagels, zwakte, ... Ook mentale problemen zoals een depressie, prikkelbaarheid of verwardheid zijn mogelijke symptomen van een afwijking aan de bijschildklier(en).
Diagnose en onderzoeken van parathyreoïd hormoon
Voor het opsporen van de verstoorde elektrolytenbalans, is een bloed- en urineonderzoek aanbevolen. Beeldvormende onderzoeken zijn daarnaast gerechtvaardigd om de onderliggende oorzaak van de overactieve of te traag werkende bijschildklier op te sporen.
Behandeling van overactieve of te traag werkende bijschildklier(en)
De arts bekijkt de oorzaak van het bijschildklierprobleem en behandelt dit met medicatie of een operatie. Veelal herstelt de elektrolytenbalans zich door middel van supplementen of andere therapieën. Daarnaast zijn soms aanpassingen in de voedingsstijl vereist.