Elektrolytenstoornissen in het lichaam

Elektrolyten zijn bepaalde voedingsstoffen (of chemicaliën) in het lichaam die iemand binnenkrijgt via de voeding. Deze hebben tal van belangrijke functies, zoals het regelen van de hartslag, de samentrekking van de spieren enzovoort. De belangrijkste elektrolyten binnen het lichaam omvatten calcium, magnesium, kalium, natrium, chloride en fosfaat. Elektrolyten verlaten het lichaam door beweging, zweten, plassen enzovoort. Een slechte voeding, te weinig of te veel beweging, en ziek zijn leiden bijgevolg tot een verstoring van de elektrolytenbalans. Door diverse aandoeningen ontstaat een verstoring in het elektrolytensysteem wat tal van (ernstige) symptomen met zich meebrengt.

• Soorten elektrolyten
• Verstoring elektrolytenbalans
• Symptomen
• Diagnose en onderzoek naar de evenwichtsproblemen van de elektrolytenbalans
• Normale niveaus van de elektrolyten

Soorten elektrolyten

• Calcium: Is nodig voor spiercontracties, zenuwsignalering, bloedstolling, celdeling, en vorming / behoud van botten en tanden
• Chloride: Zorgt voor de vochtbalans
• Kalium: Houdt de bloeddruk stabiel, reguleert hartcontracties, helpt bij spierfuncties.
• Magnesium: Is nodig voor spiercontracties, juiste hartritme, zenuwfunctie, botsteun en kracht, angst verminderen, spijsvertering, en het een stabiele proteïne-vochtbalans
• Natrium: Handhaaft vochtbalans, wat nodig is voor spiercontracties, en helpt bij zenuwsignalering

Verstoring elektrolytenbalans

Een verstoorde elektrolytenbalans is het gevolg van een kortdurende ziekte, een nierziekte, een verzwakt immuunsysteem, endocriene stoornissen, uitdroging (dehydratie) en/of een onderliggende chronische aandoening. Vochtverlies komt vaak voor bij een elektrolytenonbalans. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij langdurig braken of chronische diarree, maar ook door het eten van te weinig voedzame voedingsproducten. Daarnaast spelen andere omgevingsfactoren een rol, zoals medicatiegebruik en hormonale onevenwichtigheden.

Symptomen

Lichamelijke symptomen van een problemen met het elektrolytenevenwicht zijn bijvoorbeeld hoofdpijn, spierpijn, zwakte, stuiptrekkingen, epileptische aanvallen, misselijkheid, diarree, constipatie, dorst, koorts, buikkrampen, een versnelde hartslag, een onregelmatige hartslag, hartkloppingen, botaandoeningen, gewrichtsproblemen, duizeligheid, gevoelloosheid en pijn in de gewrichten, veranderingen in de eetlust of het lichaamsgewicht. Maar ook mentale tekenen treden op door een verstoorde elektrolytenbalans, zoals angst, prikkelbaarheid, verwardheid, rusteloosheid, concentratieproblemen enzovoort.

Diagnose en onderzoek naar de evenwichtsproblemen van de elektrolytenbalans

Een bloed- en urineonderzoek zijn zeker nodig bij patiënten waarvan de arts vermoedt dat ze lijden aan een probleem met de elektrolytenbalans. Daarnaast voert hij bijkomende onderzoeken uit zoals een echografie, een radiografie (röntgenfoto) en/of een elektrocardiografie want sommige problemen leiden tot complicaties aan het hart.

Normale niveaus van de elektrolyten

De hoeveelheden van de elektrolyten meet de arts per liter bloed. Enkele normale waarden zijn bekend, en een verstoring treedt op wanneer de waarde hoger of lager is dan de normale waarde.

De prefix "hyper" duidt op een verhoogde aanwezigheid van deze elektrolyt, terwijl "hypo" het tegenovergestelde aangeeft (verlaagde aanwezigheid". De suffix "ëmie" geeft aan dat dit de elektrolytwaarde in het bloed betreft.


Bron waarden: https://draxe.com/electrolyte-imbalance/, geraadpleegd op 27 januari 2017