Vergiftiging door zware metalen

Zware metalen, zoals arsenicum, lood, kwik, zink en anderen bevinden zich in de bodem, in het water, in voeding, in medicijnen en in andere producten die mensen dagelijks gebruiken. Veel van de zware metalen, zoals zink, koper, chroom, ijzer en mangaan, zijn essentieel voor het functioneren van het lichaam in zeer kleine hoeveelheden. Wanneer mensen echter blootgesteld zijn aan hoge concentraties van zwaar metaal of dit zwaar metaal inademen, dan hopen deze waarden zich op in het bloed en ontstaan na verloop van tijd of soms acuut vergiftigingsverschijnselen.

• Soorten zware metalen
• Blootstelling aan zwaar metaal
• Symptomen van metaalvergiftiging
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling

Soorten zware metalen

Veel zware metalen bestaan waaronder:

• aluminium
• antimoon
• arseen
• arsenicum
• barium
• bismut
• cadmium
• chroom
• fosfor
• goud
• ijzer
• kobalt
• koper
• kwik
• lithium
• lood
• mangaan
• nikkel
• platinum
• selenium
• thallium
• tin
• zilver
• zink

Niet alle metalen zijn slecht voor de gezondheid van mensen.

Blootstelling aan zwaar metaal

De vergiftiging door zware metalen treedt op door industriële blootstelling, lucht- of waterverontreiniging, voedsel (bijvoorbeeld kwik in vissen), (traditionele) geneesmiddelen, fout verwerkte voedingsmiddelen of de inname van oude op lood gebaseerde verven.

Symptomen van metaalvergiftiging

De symptomen van metaalvergiftiging zijn variabel en afhankelijk van de hoeveelheid van de blootstelling, het soort metaal en ook of de overmatige blootstelling aan het zwaar metaal acuut of chronisch is opgetreden. Neurologische symptomen zoals verwardheid, hoofdpijn en gevoelloosheid komen vaak voor. Daarnaast verschijnen ook algemene tekenen zoals misselijkheid, braken, zwakte, gewrichtspijn, spierpijn en een algemeen ziek gevoel.

Diagnose en onderzoeken

De arts bevraagt de patiënt over de hobby's, het beroepsleven, de geconsumeerde voedingsproducten en andere situaties die mogelijk leiden tot het contact met de gevaarlijke stoffen. Het meten van de hoeveelheid zware metalen in het lichaam gebeurt met een bloed- of urineonderzoek. Afhankelijk van de aanwezige symptomen volgen nog beeldvormende onderzoeken om de schade van metaalvergiftiging vast te stellen.

Behandeling

De beste behandeling voor het verhelpen en ook vermijden van de vergiftiging door zware metalen is om weg te blijven van de bron of om aanpassingen te treffen, zoals veiligheidskledij dragen op het werk. Verder zijn medicamenteuze behandelingen nodig. chelatietherapie verwijdert het zwaar metaal uit het lichaam met behulp van medicatie. Soms zijn een darm- en maagspoeling noodzakelijk.