Schildklierproblemen en ziekten met schildklierafwijkingen
Aan de voorzijde van de nek bevindt zich een vlindervormige klier, de schildklier. Dit is een endocriene klier die zorgt voor de productie van hormonen die nodig zijn voor de stofwisseling van het lichaam. Schildklieraandoeningen variëren van een kleine, onschuldige afwijking tot een levensbedreigende ziekte. De meest voorkomende problemen met de schildklier hebben te maken met een abnormale productie van schildklierhormonen. Hoewel de symptomen van een schildklieraandoening soms vervelend zijn, zijn de meeste schildklierproblemen tijdig te diagnosticeren en goed te behandelen.
Oorzaken schildklierziekten
Een verhoogde of verlaagde productie van schildklierhormonen kent diverse oorzaken, gaande van problemen met de schildklier zelf tot ook aandoeningen, medische behandelingen en omgevingsfactoren die leiden tot deze problemen. Aangezien de hypofyse en hypothalamus in de hersenen de schildklierfunctie reguleren, veroorzaken aandoeningen en afwijkingen van deze weefsels eveneens schildklierproblemen. Ook valt het lichaam soms ook per toeval het schildklierweefsel aan. Kanker aan de schildklier kent vaak geen duidelijke oorzaak, al verhogen bepaalde ziekten alsook genetische en omgevingsfactoren wel de kans op het ontwikkelen van deze aandoening.
Symptomen schildklieraandoening
Een baby komt mogelijk ter wereld met een schildklierprobleem, maar andere schildklierafwijkingen treden pas later in het leven op. Schildklieraandoeningen tasten talrijke lichaamsfuncties aan, waardoor onder andere het hart, het bloed, het endocriene systeem, de maag en darmen, de spieren, de nieren, het gewicht, het skelet alsook de ogen getroffen zijn. Een vergroting van de schildklier in de hals is ook mogelijk wanneer de patiënt last krijgt van een kropgezwel, wat resulteert in slikproblemen. Niet enkel fysieke tekenen komen voor bij schildklierafwijkingen. Concentratie- en denkproblemen, rusteloosheid, angst en een depressie zijn enkele typische mentale kenmerken van schildklierafwijkingen.
Diagnose en onderzoeken van de schildklier
Om schildklierafwijkingen te diagnosticeren, zet de arts naast een vraaggesprek (anamnese) en lichamelijk onderzoek ook schildklieronderzoeken in, zoals een biopsie (stukje weefsel wegnemen en microscopisch laten onderzoeken) en een schildklierscan. Soms is een bloedonderzoek alsook verder beeldvormend onderzoek nodig om meer informatie te krijgen over de onderliggende aandoening.
Behandeling schildklierproblemen
De behandeling van problemen aan de schildklier is afhankelijk van de precieze etiologie, maar veelal zijn medicijnen, hormoon vervangende therapie, radioactieve jodiumtherapie of schildklierchirurgie inzetbaar. In sommige gevallen is bij een schildklierafwijking geen behandeling vereist, maar krijgt de patiënt wel regelmatig controlebezoeken door de arts.