Skeletproblemen en afwijkingen aan skelet, bot & wervelkolom
Het volwassen menselijke skelet bestaat uit 206 botten, die worden verbonden door een netwerk van pezen, ligamenten en kraakbeen. Het skelet is nodig om te overleven. Dit zorgt voor steun en bescherming aan de hersenen, het hart en de longen en de buikorganen. Bovendien is het skelet nodig om zich voort te kunnen bewegen. Ook de bloedcelproductie, calciumopslag en de regulering van de endocriene klieren gebeurt door het skeletsysteem. Schade, slijtage, infecties, tumoren of metabolische aandoeningen treffen soms het skeletsysteem. Osteoporose, osteopenie en artritis zijn enkele veel gekende skeletaandoeningen, maar ook tal van andere bot-, skelet- en wervelafwijkingen leiden tot bewegingsproblemen. Meestal ontstaan deze aandoeningen pas op latere leeftijd, maar ook enkele erfelijke aandoeningen veroorzaken deze bot- en skeletaandoeningen.
Indeling skelet
Het skeletsysteem heeft twee verschillende delen: het axiale skelet en de appendiculaire skelet.
Axiale skelet
Het axiale skelet, met een totaal van 80 botten, omvat de wervelkolom, de ribben en de schedel. Het axiale skelet verzendt het gewicht van het hoofd, de romp en de bovenste ledematen tot aan de onderste ledematen aan de heupgewrichten. Dit is nodig om een rechte houding te creëren.
Appendiculaire skelet
Het appendiculaire skelet heeft een totaal van 126 botten, en wordt gevormd door de schoudergordel, de bovenste ledematen, het bekken en de onderste ledematen. Wandelen, hardlopen en andere bewegingen zijn enkele functies van deze botten. Daarnaast beschermen ze de belangrijkste organen die verantwoordelijk zijn voor de spijsvertering, de excretie (de uitwendige uitscheiding van afvalproducten uit het lichaam) en de voortplanting.
Ziekten en afwijkingen aan het skelet
Symptomen
Bewegingsproblemen zijn vrij gemeenschappelijk bij afwijkingen aan het skelet. Dit houdt in dat de patiënt zich bijvoorbeeld presenteert met rugpijn, ademhalingsproblemen, pijn op de borst en functieproblemen met een ledemaat. Afhankelijk van de etiologie, zijn andere tekenen mogelijk.
Diagnose en onderzoeken van aandoeningen aan het skelet, de botten en de wervelkolom
Een röntgenfoto, MRI-scan, botdichtheidsmeting en artroscopie zijn enkele van de belangrijkste diagnostische instrumenten die de arts gebruikt om ziekten en misvormingen van het skelet te detecteren. Vermoedt de arts dat sprake is van kanker, dan voert hij veelal een botscan uit en/of neemt hij wat weefsel van het beenmerg weg om dit te laten onderzoeken. Laboratoriumtesten zijn bij sommige klinische presentaties ook gewenst.
Behandeling van skeletaandoeningen
Ontstekingsremmers, elektrische stimulatie, een operatie en fysiotherapie zijn enkele van de meest toegepaste behandelingsmethoden voor botafwijkingen. Chemotherapie en/of radiotherapie zijn dan weer inzetbaar wanneer sprake is van een kwaadaardig gezwel of uitzaaiingen van kanker in het bot. Meestal is de hoofdspecialist en orthopedist, maar een multidisciplinaire aanpak is nodig wanneer sprake is van een complexe problematiek of een syndroom.